خداوند مفهومى نيست که ما بتوانيم به حقيقت ذات او پى ببريم. بلکه موجود زنده و بى مانندى است که از راه صفاتش مى توان او را شناخت . او وجود پاک و بى عيبى است که هميشه بوده هميشه هست و هميشه خواهد بود . هيچگاه مرگ و فنا ندارد ، مريض نمى شود ، نادانى و ناتوانى در او راه ندارد . عالمى است قدرتمند و خالقى است توانا . هر چه را اراده کند مى آفريند و هر چه را بخواهد نابود مى سازد. ذات مقدسى است که از شکم مادرى به دنيا نيامده و هيچگونه زاد و ولدى هم ندارد . احتياجى به خوراک و پوشاک ندارد چون جسم ندارد . خوابش نمى برد، چرت نمى زند . هيچ موجودى شبيه او نيست و به هيچ کس نمى توان او را تشبيه کرد و در هيچ جسمى هم حلول نمى کند، و آفريننده ى هستى اوست و همه موجودات از پيامبران تا اوصياء آنان و از فرشتگان تا جنيان و حيوانات همه و همه محتاج به لطف و عنايت اويند . واگر لحظه ى عنايتش را از موجود زنده اى بگيرد نابود خواهد شد . در حالى که او غنى و بى نياز مطلق است ، احتياج به کسى ندارد و هيچگونه شريک و مدد کارى براى آفرينش موجودات و يا روزى دادن به آنان ندارد . هر چند امور عالم را توسط اسباب و واسطه هايى انجام مى دهد که مهمترين واسطه فيض او نسبت به مخلوقات ذوات پاک و مقدس محمد و آل محمد (عليهم السلام) اند و در عصر و زمان ما وجود نازنين امام عصر ارواحنا فداه مى باشند .

صفحات: 1· 2