اعتقاد به وجود خداوند، اصل مشترک در میان همه شرایع آسمانی می باشد، و اصولاً فصل ممیز انسان الهی از فرد مادی در همین امر نهفته است.دو دین یهودیت و اسلام در شمار مهمترین ادیان ابراهیمی به شمار می آیند. به همین دلیل است که پرداختن به مفاهیم در پیوند با خدا دراین ادیان از اهمیتی خاص برخوردار است.قرآن کریم وجود خدا را امری روشن و بی نیاز از دلیل می داند، در عین روشن بودن وجود«خدا»،قرآن برای کسانی که می خواهند از طریق تفکر و استدلال خدا را بشناسند راههایی را پیش روی آنان گشوده است. در تورات نیز وجود خداوند بدیهی و مسلم انگاشته شده و در هیچ کجای آن استدلال صریح بر وجود خداوند صورت نگرفته است.متکلمان یهودی تلاش چندانی برای اثبات خدایی که اساس دین یهود است ندارند، تمام تلاش آنان معطوف به آن است که از اراده خدا سخن بگویند و طبیعت را بهترین گواه بر وجود خدا می دانند. علیرغم آن به پاره ای از ادله اثبات خدا در الاهیات یهودی اشاره شده است .تقریر فیلسوفان متأله یهودی از این ادله، همان تقریری است که در الاهیات اسلامی وجود دارد.
یهودیت نیز مانند اسلام از آغاز بر توحید استوار شده و هر دو دین، خدا را با صفات جلال و جمال ستوده اند و خدای اسلام بر اساس صفاتی که در قرآن بیان شده همان خدای عهد عتیق است.تفاوت این دو دین در مسئله صفات،به جنبه «ابوت»و فرزند داشتن بر می گردد،که یهوه خود را پدر بنی اسرائیل می خواند در حالیکه چنین صفتی هرگز در قرآن نیامده است.
واژگان کلیدی: خدا، اسلام، یهود.