پایان نامه سطح 3 با عنوان بررسي جايگاه شفاعت از ديدگاه آیت‌الله جوادي آملي و فخر رازي

چکیده پایان نامه با عنوان بررسي جايگاه شفاعت از ديدگاه آیت‌الله جوادي آملي و فخر رازي /نوشته زینب ترکمان با راهنمایی حجت‌الاسلام‌والمسلمين جناب آقاي دکتر محمد اكبري

شفاعت از اصول مسلم اسلام است که همه طوايف و فرق اسلامي به پيروي از آيات قرآن و روایات، آن را پذیرفته‌اند هرچند درنتیجه شفاعت با هم اختلاف‌نظر دارند. شفاعت اين است که انسان گرامي که نزد خداوند از قرب و مقامي برخوردار است ، از خداوند متعال خواهان بخشودگي گناهان و يا ارتقاء درجه انساني ديگر است. شفاعت حق مختص خداوند و راهي به‌سوی کمال است و بدون اذن او کسي حق شفاعت نمی‌یابد. شفاعت نه تشويق به گناهان و نه چراغ سبز براي معاصي، نه عامل عقب‌افتادگی و نه چيزي شبيه پارتی‌بازی در جوامع دنياي امروز، بلکه يک مسئله مهم تربيتي است که مي‌تواند در سرنوشت انسان سازنده و آثار مثبت گوناگوني داشته باشد.
در منطق اسلام شفاعت موضوع بی‌قیدوشرط نيست، بلکه قيود و شرايطي ازنظر جرمي که درباره آن شفاعت مي‌شود از یک‌سو ، شخص شفاعت شونده از سوي ديگر و شخص شفاعت کننده از سوي سوم دارد که براي رسيدن به مقام شفاعت بايد همه اين شرايط در کنار هم فراهم شوند. به اجماع همه علماي اسلام در روز قيامت شفاعت براي پيامبر اعظم (ص) و هر کس که خداوند به او اذن شفاعت داده ثابت است و کسي منکر اين نيست مگر آنکه معاند است ، يا از قرآن و معارف اسلامي بی‌خبر است.
فرقه وهابيت که در قرن دوازدهم توسط محمد ابن عبدالوهاب بنیان‌گذاری شده است به دليل برداشت‌هاي غلط و تفسير نادرست از آيات قرآن مسلمانان را به خاطر طلب شفاعت و توسل به اولياي الهي و زيارت قبور مشرک معرفي نمودند و معتقدند که شافعان در روز قيامت درباره گناهکاران امت شفاعت خواهند کرد ولي ما هرگز حق نداريم در اين جهان از آنان طلب شفاعت کنيم.
آيت الله جوادي آملي شفاعت را هم در دنيا و هم در آخرت مي‌پذيرد ولي علامه فخر رازي، شفاعت را فقط در آخرت آن هم نسبت به گناهكاران مي‌پذيرد.
واژگان کليدي: شفاعت،شفيع ، شفاعت شونده، آيت الله جوادي آملي و شفاعت، فخر رازي و شفاعت.